Η έξυπνη σίτα

Εγώ από σίτες δεν ήξερα...Ξέρουν όμως όλοι οι υπόλοιποι και με δυσκολεύουν. Πάνε και βάζουν κάτι δίχτυα στις μπαλκονόπορτες για να μη μπαίνουν, λέει, τα κουνούπια και τους πίνουν το αίμα!!! Γιατί άμα τους πιούν το αίμα, μετά τους πιάνει φαγούρα και ξύνονται. Κι εγώ ξύνομαι, είναι κακό αυτό; Άσε, λέει, που τα κουνούπια κάνουν βζζζζζ κοντά στο αυτί τους και τους ξυπνάει. Αυτοί που δε ξυπνάνε με βόμβες, ξυπνάνε με το κουνούπι που είναι σχεδόν αόρατο; Δε μας τα λένε καλά...

Επίσης η Ξανθιά, έχει ένα θέμα μη της μπει ο ποντικός στο σπίτι. Εντάξει, τώρα με προσβάλεις κυρία μου διότι εμού παρούσης (τςςςςςςς, πώς το δουλεύω το ελληνικό..) θα μπει ποντικός;  Δηλαδή, για ποιά με πέρασες; Για καμιά τεμπέλα σκύλα που ραχατλεύει και δε δουλεύει; Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι στην ευρύτερη περιοχή του σπιτιού μας, υπάρχει ολόκληρη ποντικούπολη η οποία χτίζει φωλιές, γεννάει μωρά, κάνει ντουπου ντούπου τα βράδυα στην ψευδοροφή της αδελφής του Σοβαρού και γενικώς ζει ανενόχλητη μια κανονική ποντικίσια ζωή, πάνω από τη μύτη μου. 

Έχουν δε, δύο ειδών σίτες. Στην εξώπορτα είναι μια πολύ βολική που περνάω κι ανοιγει μόνη της, γιατί είναι λέει η έξυπνη σίτα, και τις ζαβές στις μπαλκονόπορτες που δεν καταλαβαίνουν και μένουν κλειστές, όσο κι αν τις διατάζω ν' ανοίξουν. Αυτές, ανέλαβα να τις εκπαιδεύσω!!!!

Ο Σοβαρός κι η Ξανθιά, κάθε απόγευμα λοιπόν τραβάνε τις σίτες να οχυρώσουν το σπίτι για να μη μπει εκνευριστικός επισκέπτης και τους χαλάσει τον ύπνο. Εγώ κοιμάμαι ακριβώς μπροστά στη μπαλκονόπορτα για να επιβλέπω και να δροσίζομαι. Μερικές φορές μυρίζω κάτι ύποπτο και πάω να βγω να το διώξω, αλλά τρώω το δίχτυ στη μύτη και τσαντίζομαι. 

Ένα βράδυ, η σίτα το παράκανε... Έξω, περνούσε όλο το ζωικό βασίλειο της περιοχής, αλεπούδες, σκατζόχοιροι, ασβοί, νυχτερίδες κι εγώ μέσα, να προσπαθώ να συνεννοηθώ μαζί της και να καταλάβει ότι πρέπει ν' ανοίξει γρήγορα για να βγω στο μπαλκόνι. Το ζεύγος κοιμόταν ήσυχο...

Και ξαφνικά, ακούω φασαρία και βλέπω μια σκιά μπροστά μου να περνάει, οπότε αποφασίζω να δράσω άμεσα και αποφασιστικά. Φωνάζω δυνατά και της λέω ''άνοιξε να περάσει ο εξολοθρευτής'' αλλά επειδή είναι χαζή και δε κατάλαβε, τη σπρώχνω με τη γερή μου μύτη γιατί μου έσπασε τα νεύρα πιά...και άνοιξε. Με έναν δυνατό θόρυβο που τους ξύπνησε όλους και τους έβγαλε στο μπαλκόνι να προσπαθούν να με μαζέψουν βρίζοντας (σιγανά, να μη ξυπνήσουν οι γείτονες). 

Εγώ να μυρίζω τα ίχνη του εχθρού που πήγε δίπλα, η Ξανθιά να με τραβάει λέγοντας κάτι νευρικά, ο Σοβαρός να βριζει που του χάλασα τον ύπνο (όλο κοιμάται αυτός) η διπλανή ν' ανάβει τα φώτα να δει τι έγινε, κι ο μόνος που πέρασε καλά ήταν ο Κούλης-ποντικούλης που ήρθε, είδε κι έφυγε ανενόχλητος.

Τώρα βρήκα δουλειά για το καλοκαίρι. Θα εκπαιδεύσω τις χαζές σίτες ν' ανοίγουν όποτε τις διατάζω. Άκουσα ότι ο Σοβαρός θα κάνει οχυρωματικά έργα για να μ' εμποδίσει...χεχεχε. Η έξυπνη σίτα θα νικήσει!!!!

Η εξαδέλφη Τζίνα...

Φιλαράκια, κάνω διακοπές! Ήρθαμε στο εξοχικό, αυτό με το γκαζόν γύρω γύρω και τον ασβό που κατατρόπωσα, να μείνουμε για καλοκαίρι να κάνουμε μπάνια. Αυτοί να κάνουν, εγώ από μακριά την έχω τη θάλασσα δηλαδή. 

Με παίρνει που λέτε η Ξανθιά μου ένα ωραίο απόγευμα, να πάμε επίσκεψη λέει, σε μια ξαδέλφη του Σοβαρού που μένει εδώ κοντά. Αυτός ο άνθρωπος έχει μια τεράστια συλλογή συγγενών και κάθε τόσο γνωρίζω καινούργιους, αμέτρητοι είναι! Στην επίσκεψη ήρθε μαζί κι η μικρή Τσιριμπίμ όλο χαρά και νάζι...

Φτάσαμε στο σπίτι τους της ξαδέλφης και τι να δω; Μαζί της μένει μια σκυλίτσα, ψηλή και μαύρη. Πώς είμ' εγώ; Ε, ακριβώς το αντίθετο ειναι η Τζίνα. Μείναμε κι οι δύο να κοιτιόμαστε και να μυριζόμαστε για να γνωριστούμε καλύτερα και να φύγει το πρώτο σοκ. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που η Ξανθιά άρχισε τις γλύκες με τη Τζίνα και τα πήρα στο κρανίο! Πατάω κι εγώ ένα δυνατό γκρρρρρρρρρ μέσ' απ΄τα δόντια μου για να βάλω τάξη, αλλά λογάριασα χωρίς την ξενοδόχα! Βλέπεις η ψηλή Τζίνα έπαιζε στην έδρα της, η οποία έδρα της είχε και ένα τραπεζάκι κάτω από το οποίο με στρίμωξε κι άρχισε τη φωνή και τη φοβέρα κι έτρεχε η ανθρωοποξαδέλφη να τη μαζέψει. Ευτυχώς ήταν γρήγορη και τη γλύτωσα φιλαράκια! Με μάζεψε η Τσιριμπίμ και πήγαμε στο μπαλκόνι μόνες μας να μην έχουμε άλλα επεισόδια και σε λίγο την κοπανήσαμε με ελαφρά βηματάκια για το σπίτι μας. Άντε λέω Λούσυ, τη γλύτωσες πάλι. 

Μπά! Σε γελάσανε! Το άλλο απόγευμα, τσουπ! νασου πάλι η Τζίνα στο δικό μας σπίτι αυτή τη φορά! Τη φέρανε λέει να παίξουμε στο γκαζόν. Άκου τώρα, λες κι είμαστε παιδικός σταθμός κάνουν οι άνθρωποι. Με πλησίαζε εκείνη χαρωπή, πηδούσε δεξιά αριστερά για να ξεκινήσει το παιχνίδι, αλλά εγώ είχα ήδη ψυχρανθεί με τα χθεσινά κι έκανα μούτρα! Αυτό μου το χει κληρονομήσει η Ξανθιά, άμα την πειράξεις μετά δε θέλει να σου μιλάει.

Με τα πολλά, μ' έπρηξε να παίξουμε, της λέω "άκου να σου πω παιδάκι μου, άντε φύγε από δω κι άσε με στην ησυχία μου" και σηκώνομαι να την κυνηγήσω από το σπίτι μου.. Μπροστά η Τζίνα, πίσω εγώ, γύρω-γύρω στα γκαζόν, οργώσαμε απ΄το τρέξιμο!!!  Κι όσο τρέχαμε, τόσο μου άρεσε, ξαναβρήκα τη φόρμα μου ρε παιδιά. Βέβαια, δε τη φτάνω γιατί αυτή καλπάζει με τα ψηλά της πόδια (τσ τσ τσ, άχαροι οι ψηλοί βρε παιδί μου...) αλλά εγώ ξέρω τον κήπο μας και της έβγαινα μπροστά! Κι όσο τρέχαμε, τόσο να βγαίνουν τα κινητά και να μας κινηματογραφούν, σταρ του σινεμά γινήκαμε πια! 

Τρία ολόκληρα απογεύματα περίμενα να έρθει η ξαδέλφη να παίξουμε, τρέχαμε σα παλαβές παντού, της επέτρεψα να πίνει αν θέλει από το δικό μου μπολ, της έδειξα το σπίτι πάνω κάτω, της είπα για τις περιπέτειες με τον ασβό και τα ακατανόμαστα που κυκλοφορούν κατά καιρούς στον πίσω κήπο, μου είπε κι αυτή που ήταν σε ίδρυμα και ευτυχώς την είδε η κυρία εξαδέλφη και την πήρε για παιδάκι της και είναι πολύ χαρούμενη! Ασε που ανακαλύψαμε ότι πάμε στον ίδιο γιατρό, ναι τον αντιπαθητικό με το σιδερένιο κρεββάτι, που οι μαμάδες μας τον αγαπάνε για έναν ακατανόητο λόγο. 

Τώρα φύγανε, γύρισαν Αθήνα κι εμείς μείναμε εδώ. Αδικία! Μια ξαδέλφη βρήκα κι εγώ και μου φυγε! Απαιτώ να ξανάρθει αμέσως. Το θέλει κι η Ξανθιά δηλαδή, που ψάχνει να μου βρει παρέα. Κάτι πήρε χθες το αυτί μου για έναν Σάκο, μικρό, που τον βρήκε ένας ανηψιός πεταμένο και τον πήρε και τώρα θα τον φέρουν εδώ να ξεκαλοκαιριάσει κι αυτός.

Ελπίζω να τον γνωρίσω σύντομα και να έχει καλό χαρακτήρα, σα της ξαδέλφης Τζίνας. 

Αλλά και να μην έχει, θα τον στρώσω...Μασάω εγώ;;;;;