Translate

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Αρχίζει το ματς...

Όλα τα είχαμε σ' αυτό το σπίτι, μας πλάκωσε και το Μουντιάλ! Έβλεπα τόσες μέρες τον μικρό σοβαρό, που δήλωσε ότι θέλει να τον λέω Σοβαρό Τζούνιορ, να φέρνει κάτι φακελλάκια που μέσα είχαν κάτι χαρτάκια με κάτι αγοράκια. Έχει κι ενα βιβλίο που το λέει άλμπουμ και δώστου να κολλάει και να θαυμάζει...αλλά δε καταλάβαινα και πολλά. Κάτι λέγανε με τον Σοβαρό για ομάδες, κάτι με την Ξανθιά για ωραίους και ποιός ποδοσφαιριστής είναι αρχηγός ομορφιάς στο άλμπουμ, η τσιριμπιμ δεν έδινε καμιά σημασία κι είπα να να μη δώσω κι εγώ.  

Τέλος πάντων, πέρασαν πολλές μέρες που κολλάει και ανταλλάσει τα φοβερά του χαρτάκια, στο μεταξύ εγώ κουρεύτηκα κι έγινα ξανά το τοπ μόντελ της φυλης μου κι όλοι με θαυμάζουν, κλείσαν και τα σχολεία και ξεκουράστηκα λίγο από το πολυ πηγαινέλα, κι όλα σε τάξη τα έχω!

Αρχίσαμε κάθε απόγευμα να πηγαίνουμε βόλτα σε νέο μέρος που οι μαμάδες πίνουν καφέ (δηλαδή κρασιά και μπύρες), τα ανθρωποαδέλφια μου παίζουν με τους φίλους τους στο διπλανό πάρκο και ξαφνικά μαζεύονται εκεί και οι παντελώς εξαφανισμένοι μπαμπάδες για να βλέπουν ποδόσφαιρο κάθε απόγευμα. Εμένα με πάει συνηθως η Ξανθιά με τα παιδιά, κι όταν έρθει ο Σοβαρος πάω μαζί του να δούμε μπάλα. Δε κατάλαβα; Θα μείνω εγώ εκτός Μουντιάλ; Εδώ η δικιά μου και στήνεται κάθε νύχτα μη της ξεφύγει κανένα ματς... 

Πρέπει όμως να υποστηρίζω κι εγώ ομάδα για να έχει ενδιαφέρον το παιχνίδι. Στην αρχή είπα να είμαι Αγγλία, αλλά ως γνήσια Σκωτσέζα αυτό δε γίνεται, ως γνωστόν η Σκωτία θέλει να φύγει από το Ηνωμένο Βασίλειο. Γιαυτό κι όταν έχασε η Αγγλική ομάδα από την Αργενινή, γαύγισα δυνατά για να το γιορτάσω!!! Αποφάσισα να είμαι Ελλαδάρααααα Ομαδάρααα γιατί η οικογένειά μου είναι ελληνική και εγώ ακολουθώ ό,τι κάνουν κι αυτοί που είναι και η αγέλη μου. 

Ετσι λοιπόν στο ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού, ενώ στην αρχή φοβήθηκα ότι θα παίξουμε με ελέφαντες, μετά βγήκαν οι παίκτες και ηρέμησα. Όλοι άνθρωποι ήταν, λίγο μαύροι όμως. Η Ξανθιά μόλις τους είδε είπε του Σοβαρού οτι τη βάψαμε γιατί αυτοί είναι γρήγοροι και πολύ μαθημένοι στη ζέστη που κάνει τώρα στη Βραζιλία κι ωχ αμάν αμάν...πολύ αγωνία με έζωσε κι εμένα.

Πήραμε όλοι θέσεις να δούμε τον αγώνα, η οικογένεια στους καναπέδες, εγω μπροστά-μπροστά στην οθόνη, ξαπλωμένη στο δροσερό πλακάκι. Να γίνεται χαμός πίσω μου, φωνές, η δικιά μου να βρίζει τα δοκάρια, ο μικρός να πετιέται σε κάθε προσπάθεια για γκολ, οι γείτονες να ουρλιάζουν κι αυτοί, της τρελής...Μόλις δε, μπήκε το δεύτερο γκολ μόνο εγώ κι ο Σοβαρός μείναμε στη θέση μας, το τσίρκο Μεντράνο πίσω μου, Ξανθιά και Σοβαρός Τζούνιορ, ουρλιάζανε σα καννίβαλοι!!! Τότε κατάλαβα ότι είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα κι άρχισα κι εγώ να φωνάζω για να γιορτάσουμε όλοι παρέα. 

Κάθε βράδυ βλέπω αγώνες, έναν στις 7 κι έναν στις 11. Άμα έχετε καμιά απορία να μου το πείτε να σας τη λύσω, εξπέρ έγινα φέτος με το Μουντιάλ. Πιο πολλά κι απ την Ξανθιά καταλαβαίνω (εύκολο).

Λοιπόν, απόψε παίζουμε με την Κόστα Ρίκα στις 11 και πρέπει να πάω να ετοιμαστώ, έχω μεγάλη αγωνία φιλαράκια. Θα δούμε το ματς στο γνωστό καφέ, όλοι μαζί και με παρέα, η τσιριμπιμ ήδη κοιμάται για ν' αντέξει...

Σας θέλω ψύχραιμους και χαλαρούς σαν εμένα που θα πάω στο καφέ και στη χώρα του Πελέ να τα βλέπω όλα μπλεεεεεεεε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου