Translate

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Το πρώτο μου Πάσχα

Εγώ το Πάσχα δε το ήξερα. Και πού να το ξέρω ρε παιδιά; Μήπως μου είχε ξανατύχει;
Κατάλαβα ότι κάτι γίνεται γιατί τα μικρά του σπιτιού δε πήγαιναν σχολείο. Πρωί έφευγε ο σοβαρός γραβατωμένος κανονικά, αλλά η ξανθιά και τα παιδιά...στον όγδοο ύπνο. Αποφάσισα κι εγώ να κοιμάμαι μέχρι να σηκωθεί για να δούμε τι θα γίνει τελικά...Θα με πάει βόλτα ή θα κατουρήσω το χαλί;

Η αλήθεια είναι ότι το χαλί τη γλύτωσε και μ' έτρεχε με το μαλλί πιασμένο κότσο και τη φόρμα, γύρω γύρω στο τετράγωνο για να ξαλαφρώσω στα γρήγορα για να μην αφήσουμε μόνα τους πολλή ώρα τα μικρά. Αυτά βέβαια, μεγάλη έννοια δεν είχαν, τηλεόραση έβλεπαν στους καναπέδες με το βρακί. Στο γυρισμό, τους έριχνε μια κατσάδα (κάθε μέρα την ίδια, δε βαριέται;) να μη βλέπουν άντυτοι και άπλυτοι τηλεόραση μη τυχόν και παρεξηγηθεί το κινούμενο σχέδιο και φύγει!

Μια αποφράδα μέρα λοιπόν, ήμουν όπως πάντα στην πλατεία κι έτρεχα στο γκαζόν. Σε αυτό το γκαζόν, έκοψαν τον φοίνικα κι άφησαν κάποια κλαδιά κάτω. Ξαφνικά, νοιώθω ένα μεγάλο πόνο πάνω από το δεξί μου χέρι...κάτι κόκκινο βγήκε αλλά δε κατάλαβα. Τσίριξα κι η μικρή μου τρόμαξε, το είπε στη μαμά της, με κοιτάξανε, δεν είδαν τίποτα και μ' αφήσανε. 

Το βράδυ έγινε της τρελής, πήγε να με σηκώσει η ξανθιά, τρελάθηκα στον πόνο κι άρχισα το κλάμα και το παράπονο, ξαναπροσπάθησε και τη δάγκωσα, τρελάθηκαν κι οι δικοί μου, με ψάχνει η μαμά και βλέπει τρύπα και αίμα!!!! Ο σοβαρός με κρατούσε (αυτός έτσι κάνει) κι η ξανθιά νοσοκόμα σκύλων-ανθρώπων και δε θυμάμαι τι άλλο, μου έβαζε οινόπνευμα γιατί δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. Άκουσα όμως κάτι για ""πρωί, κτηνίατρο, Πάσχα, τη βάψαμε"". Η μικρή ενημέρωσε ότι με τρύπησε το φοινικόφυλλο το πεταμένο.

Πρωί πρωί ρωτούσαν τα μικρά τι ώρα θα πάμε και αυτά εμένα καθόλου δε μ' αρέσουνε. Μπήκα και στο αυτοκίνητο συνοδηγός και πήγαμε στο γνωστό μέρος που είναι ο κύριος με το σιδερένιο κρεββάτι που δε μ' αρέσει. Παρά τις σθεναρές αντιστάσεις που προέβαλα, κατάφεραν να με πάνε ως εκεί και με περιέλαβε ο αντιπαθητικός (μόνο εγώ τον βλέπω έτσι...) μου ξύρισε την πληγή, έβαλε και κάτι μέσα (αμάν αμάν) έδωσε και τα φάρμακα που πρέπει να πάρω και φύγαμε.

Την επόμενη μέρα, μπήκαμε όοοοολοι στο μακρουλό αμάξι και πήγαμε στο εξοχικό να κάνουμε το Πάσχα που δεν ήξερα αν το θέλω ή όχι. Είχε εκεί κόσμο και κοσμάκη, όλο το τεράστιο σόι του σοβαρού συν τα δύο μωρά που μ' αγαπάνε και με κυνηγάνε! Τέσσερα μικρά χεράκια με τραβάνε και φωνάζουν ''Λούση" όποτε με βλέπουν. Είναι πολύ όμορφα τα ανθρωπινα μικρά, αλλά αντί για χάδι πέφτει συνήθως σφαλιάρα, οπότε ώρα να φεύγω...

Το τι τους έκανα στην εξοχή, δε λέγεται...Πήγα επίσκεψη σε όλα τα γειτονικά σπίτια, λέρωσα όλους τους κήπους χωρίς όμως να με δουν αυτοί που δεν έπρεπε, έφυγα δύο φορές μόνη μου προς το άγνωστο και με κυνηγούσαν, έκανα το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα και πολύ μου άρεσε, άρπαξα κρύωμα και συνεχώς έβηχα και φταρνιζόμουν, φοβήθηκα τα βεγγαλικά κι έτρεχα για να κρυφτώ, φοβέρισα τον μικρό ανθρωπάκο που μου τραβούσε τη γούνα, δεν υπάκουα σε κανέναν και τόσο που το χάρηκα που θέλω να ξαναπάω!!!!

Η ξανθιά τα είδε όλα. Πήγαμε κι εκδρομή στο χωριό των φίλων τους, είχε ποτάμι, μπήκα μέσα, περπάτησα στην άμμο, έκανα βόλτες στο δάσος, με τρυπούσαν τα βρωμόκλαδα, αλλά πέρασα φίνα! Αυτά είναι τα ωραία...Πάντως, έχασα λίγο τ' αυγά και τα καλάθια, η πολλή ελευθερία σε ζαλίζει. Μόλις γύρισα και μπήκα σε πρόγραμμα αισθάνθηκα πολύ καλύτερα. Ξέρω ποιά είμαι, πού είμαι και πού πάω. Τώρα η δικιά μου έχει αποφασίσει ότι και στην εξοχή θα έχω μόνο ορισμένες ώρες απόλυτης ελευθερίας γιατί έτσι είναι λέει καλύτερα. Ξερόλα, που γινες ψυχολόγος σκύλων...

Το καλύτερο ήταν που εμφανίστηκε άσπρη γάτα, ξένοιαστη και χαλαρή και μόλις την πήρα είδηση, έγινε της Κορέας (της Βόρειας), μέχρι σε δέντρο την ανέβασα κι έκανα σούζες από κάτω μήπως και τη φτάσω!  Τη γλύτωσε το άτιμο το είδος, αλλά δε μπορεί, θα καταφέρω ν' ανέβω κάποτε σε δέντρο.

Έφαγα και αυγό. Κόκκινο. Οι άλλοι τα έπιαναν και χτυπούσαν ο ένας τ' αυγό του άλλου, μάλλον διαγωνισμός θα είναι...Εμένα, μου καθάρισε ένα η ξανθιά και μου το δωσε για ''το καλό'' ... 

Τσουρέκι όμως και σοκολατένιο κόκκορα, δεν έφαγα! Τα καλά τα κρατάνε για τον εαυτό τους οι τσιγκούνηδες φαίνεται.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι το Πάσχα είναι κάτι καλό, με βόλτες, σαλτα στους γειτονικούς κήπους με τα ψηλά χορτάρια, κοψίδι με μέτρο, νέες εμπειρίες, πολύ κόσμο που πίνει μπύρες, πεταλούδες, κλωσόπουλα, γάτες για κυνήγι κι εκδρομή στο βουνό. 

Μόνο που δεν είναι συχνό...μια φορά το χρόνο μόνο.