Translate

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Νέο λουκ

Εγώ κάτι είχα μυριστεί, αλλά δεν ήμουν και σίγουρη.

Πολύ καιρό είχα να ξανακάνω το βασιλικό μου μπάνιο, λίγο προς το μαύρο έφερνα τελευταία. Κάτι έλεγε η ξανθιά για μια καλή κυρία που κάνει στρίπινγκ, κάτι άντε να κλείσουμε ραντεβού για το Λουσί μας στον γιατρό (ωχ αμάν!), κάτι ύποπτα έλεγαν και τα μικρά...αλλά δεν έβγαζα άκρη.

Ένα πρωί, μέσα στην τρελή χαρά, η μαμαλένα κι ο μικρός σοβαρός, με βάζουν στο αυτοκίνητο συνοδηγό παρακαλώ και ξεκινάμε προς άγνωστη κατεύθυνση που στην πορεία έγινε γνωστή. Στο δρόμο η ξανθιά να προσπαθεί να μου φορέσει τη ζώνη ασφαλείας (αν είναι δυνατόν δηλαδή), ο Νίκος να της λέει ''δε πας καλά ρε μαμά που θα βάλει ο σκύλος ζώνη'', αυτή να λέει ''μα εγώ το είδα στο περιοδικό για τα ζωάκια'' και άλλα κουλά που συνήθως συμβαίνουν σε αυτή την οικογένεια.

Με το που παρκάραμε στη συγκεκριμένη γωνία...στήριξα τα πόδια στο πεζοδρόμιο και δεν έκανα βήμα. Σε αυτή την περίπτωση, η ξανθιά γελάει, με τραβάει, δε πάω, με παίρνει αγκαλιά (γκρρρρ) και με πάει σηκωτή στον κύριο που με κουράρει (αλα μας) και δε τον θέλω καθόλου.

Ναι, αλλά σήμερα ο καλός κύριος με χαιρέτισε, μου γέλασε και δε με πήρε να με πάει μέσα. Με άφησαν εκεί να περιμένω μια άλλη κυρία που κάτι έκανε σ' ενα πομεράνιαν. Περιμέναμε, βγήκε το πομεράνιαν και πήραν αγκαλιά εμένα που δεν ήξερα ποιά είμαι και πού πάω. Η καλή κυρία μ' έβαλε σ' ενα μικρό πάγκο, συνεννοήθηκε με τη μαμά μου και ...έμεινα μόνη μου μαζί της. Σοκ.

Πού πάτε ρε παιδιά; Γιατί εσείς φεύγετε κι εγώ μένω μ' αυτή την άγνωστη; Που κρατάει και ένα μυστήριο αντικείμενο που κόβει; Και τι είναι όλο αυτό το μαλλί στο πάτωμα;;;;; Ω Θεέ μου, λιποθυμώ...

Με καλοχάιδεψε, γρίλισα λίγο, μου έβαλε φωνή κι ηρεμήσαμε. Το μιζανπλί μου πήγε περίφημα, χωρίς να μου βάλει φίμωτρο και λέγοντάς μου διαρκώς πόσο καλή είμαι και δε διαμαρτύρομαι. Εμ, πού να ξέρει η γυναίκα ότι με χτενίζει κι η ξανθιά με την τσατσάρα της ψείρας, οπότε δε παίρνω πια χαμπάρι τίποτα...;

Το μεσημέρι, ήρθε η μαμά με τη μικρή τσιριμπίμ τσιριμπόμ, να με πάρουν σπίτι. Μόλις με είδαν κουρεμένη, με το ροζ φιογκάκι στο μαλλάκι και να μοσχοβολάω σκυλοκολώνια...έμειναν άγαλμα! Τι αγκαλιές, τι θαυμασμός, τι φιλιά μου έδιναν, άλλο πράγμα σας λέω. Είμαι κούκλα είπαν. Το ωραιότερο westie του πλανήτη! Μόνο τα κλάματα δε βάλανε από τη χαρά τους κι οι δυό.

Στο σπίτι, με έβγαζαν φωτογραφίες, με αγκάλιαζαν, περίμεναν τον σοβαρό να με δει να ξεραθεί κι αυτός, παλάβωσε η οικογένεια όλη και οι γείτονες μαζί! Εγώ όμως, εκείνη τη μέρα ένιωθα λίγο περίεργα και δεν ήξερα τι έχω. Ξεράθηκα στον ύπνο όλο το μεσημέρι και το απόγευμα για να στανιάρω. Στην απογευματινή μου βόλτα ήμουν πολύ σοβαρή γιατί πρώτη φορά έβγαινα κουρεμένη στη γειτονιά. Με θαύμασαν όλοι και πήρα τα πάνω μου. Σε μια ώρα ήμουν πάλι η παλιά Λούση.

Θέλω εδώ, να ευχαριστήσω τους θαυμαστές μου, τους γονείς και τ' αδέλφια μου, την κομμώτρια και όλους όσους με βοήθησαν να είμαι εδώ σήμερα και να παραλαμβάνω το Όσκαρ ωραιότερου westie...

Το Όσκαρ ψωνάρας, θα το παραλάβω το 2014!!!!!

Καλό καλοκαίρι φιλαράκια μου!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου