Translate

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Το αύριο του χθες

Το αύριο του χθες

Πού μείναμε; Που θα ερχόταν κόσμος να σκάψει τούνελ στο σπίτι μας κι εγώ να χωθώ μέσα. Όλα έγιναν. Ήρθε κόσμος (τον μύρισα). Έσκαψε, έκοψε, τρύπησε, πριόνισε (το άκουσα). Το πριονίδι μου γαργαλούσε το ρουθούνι, έστω κι από μακριά. Γιατί μακριά, ρώτησες; 
Επειδή η στρίγκλα μάνα, μ' έκλεισε στο πίσω μπαλκόνι για να μην ενοχλώ τους μαστόρους! Ποιά; Εμένα! Που γεννήθηκα για τα λαγούμια, τους λαγούς και τους αρουραίους, των οποίων είμαι εξαιρετική κυνηγός. Εμένα, που αν μ' αφήσεις να χωθώ σε τρύπα, θα βγω στη Χαβάη απ το σκάψιμο. Εμένα, το παιδί της, που μια χαρά περίμενα να πάρω στη σκυλίσια μου ζωή  και μου την έκοψε. 

Το περίεργο είναι, ότι ενώ θα γινόταν στο σπίτι μεγάλο πανηγύρι, η ξανθιά ξεφυσούσε και μουρμούραγε ασταμάτητα "θα γίνει το σπίτι γιαπί' και "ωχ, αμάν τι πάθαμε τώρα, θα σκάψουν" "άντε άδειαζε είλωτα τη ντουλάπα του". Μάλλον τα λαγούμια δεν άρέσουν στους ανθρώπους. Τι περίεργο είδος...

Αφού λοιπόν παρέμεινα κλεισμένη στο πίσω μπαλκόνι (και στο ένα δωμάτιο, μην είμαι ψεύτρα) το οποίο και 'περιποιήθηκα' δεόντως, ήρθε η ώρα που πλάκωσε ησυχία και μου άνοιξαν την πόρτα. Ορμάω κι εγώ στο υπνοδωμάτιο να δω...και δε βλέπω τίποτα. Όλα μια χαρά. Κάτι δε πάει καλά ρε παιδιά, εγώ τι άκουγα και μύριζα; Όνειρο ήταν; Και κάνει μια κι ανοίγει η ντουλάπα του σοβαρού και εμφανίζεται μια τρύπα ναααααααααα! Τρελάθηκα το westie. Έπαθα σοκ απ τη χαρά μου κι όχι μόνο τρύπα αλλά ...σα να μυρίζει και κάτι υγρό...νερό μάλλον. Σνιφάρω γύρω γύρω το δωμάτιο και το βρήκα κάτω απ το γραφείο. Τρύπα στο πάτωμα και μέσα στην τρύπα νεράκια. Ο Θεός των σκύλων μου έστειλε μεγάλο δώρο. Τον ευχαριστώ πολύ, ήταν πράγματι υπέροχο. 

Ένα δεν κατάλαβα : Σου δίνουν κυρία μου τον Παράδεισο, ένα δωμάτιο που ενώ ήταν απολύτως βαρετό, τώρα έχει γεμίσει τρύπες, νερά και πριονίδια. Εσύ, γιατί γκρινιάζεις??????


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου