Translate

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Νιάρρρρρρ

Γάτες και λοιποί εκνευριστικοί τύποι

Γάτες. Πολλέές γάτες στη γειτονιά! Γάτες μαύρες, άσπρες, ασπρόμαυρες, γκρι, ριγέ, με μπαλώματα, απ' όλα τα είδη έχουμε. Είναι παντού και συνεχώς για να μου σπάνε τα νεύρα...Μόλις ξεπροβάλλω από την αυλή της πολυκατοικίας μου, όλο και κάποια είναι κρυμμένη και με κοιτάζει. Το νιώθω! Το μυρίζω και τρελαίνομαι, θέλω να τρέξω να την κυνηγήσω και να την πιάσω. Τι να την κάνω; Δε το χω σκεφτεί, αλλά κάτι θα βρω. Η μαμαλένα νευριάζει που δε τις χωνεύω γιατί αυτή κατά βάθος (και κατά πλάτος και κατά ύψος) τις αγαπάει και θέλει να είμαστε φίλοι. ΟΧΙ κυρία μου, εγώ ΔΕΝ τις αντέχω κοντά μου και μη τολμήσεις να μου κουβαλήσεις κανένα τέτοιο πράγμα στο σπίτι γιατί θα γίνει χαμός. 

Βρήκαμε μια μέρα στη βόλτα τον Μπιρμπιλή, γείτονα γάτο, που τον ξέρει η δικιά μου και κάνουνε γλύκες. Με πήρε λοιπόν αγκαλιά για να μυρίσω το σίχαμα, να με μυρίσει κι αυτό και να γίνουμε φιλαράκια. Το άντεξα για λίγο, επειδή μπερδεύτηκα και δεν ήξερα τι να κάνω και τι θέλει η ξανθιά από μένα. Στο τέλος πια αφού κόντευε να του λιώσει τη γούνα από τα χάδια (αίσχος), άρχισα κι εγώ να φωνάζω να σταματήσει, ο γάτος έκανε μια καμπούρα νααααα, σα τη γέφυρα Καλατράβα (όλα τα ξέρω...) η ξανθιά μυρίστηκε καυγά και με πήρε τρέχοντας μακριά του. Είναι και λίγο μουρλή αυτή, ντε και καλά να γίνω όπως εκείνη, να τ' αγαπάω όλα. Μπα! Εσένα θα σου άρεσε να σε βάλουν να κυνηγάς λαγούς όπως πρέπει να κάνω εγώ, ως αξιοπρεπές westie? Άσε μας κυρία μου...

Εδώ κοντά κυκλοφορούν και κάτι περίεργα όντα, που τρώνε συνέχεια, κάνουν γουρ γουρ γουρ κι όταν τα πλησιάζω...πετάνε! Κι αυτά έχουν πολλές εκδόσεις χρωμάτων και είναι επίσης απολύτως εκνευριστικά. 
Κοίτα τώρα, τι περίεργοι είναι οι άνθρωποι : αυτά με πάνε να τα κυνηγάω και γελάνε που μου φεύγουν ψηλά και δε τα φτάνω. Στην πλατεία έχει τέτοια συνέχεια και διασκεδάζουμε πολύ. Φαντάζομαι ότι μια μέρα θα καταφέρω ν' αρπάξω κανένα φτερό. 

Η ξανθιά θέλει να μάθω να κυνηγάω ακρίδες. Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ...πολύ σοβαρό άτομο. Έχει ξαναδεί σκύλο που κυνηγάει ακρίδες; Της τρώνε λέει τα φυτά κι όπου τις βρει τις σκοτώνει. Τέλος πάντων, πότιζε μια Κυριακή αυτή, εγώ έπαιζα με τον σοβαρό στο χαλί και ξαφνικά, μπαίνει βιαστική, με αρπάζει, με βγάζει στο μπαλκόνι και μου χώνει μες στη μούρη ένα ΤΕΡΑΣ.....με κάτι πόδια ναααααα, το οποίο πηδούσε απο δω κι από κει. Πιάστο Λούση μου, φάτο Λούση μου, κυνήγα το Λούση μου, όλο εντολές μου έδινε, η ακρίδα ήρθε στο μουστάκι μου και δε ξεκολλούσε, προσπαθούσα να τη δαγκώσω η καημένη, αλλά δε γινόταν. Τελικά το κυνήγι μου έληξε άδοξα, η ακρίδα έλιωσε κάτω από την μπότα της κηπουρού. Μετά έπαιξα λίγο μαζί της γιατί φαινόταν ακίνδυνη. Την επόμενη φορά όμως, μόλις εντοπίσω φτερωτό εχθρό, θα ορμήσω να τον κατασπαράξω. Γαβ!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου